Organische osmolieten zijn chemische stoffen die de metabolische specificiteit van cellen behouden en de osmotische werkdruk weerstaan ​​om de macromoleculaire formule te stabiliseren. Suikers, polyetherpolyolen, koolhydraten en verbindingen zoals betaïne zijn bijvoorbeeld belangrijke organische permeabele stoffen.

Uit bestaand wetenschappelijk onderzoek blijkt dat hoe droogter of zoutiger de natuurlijke omgeving is, hoe hoger het betaïnegehalte in microbiële cellen.

01

Huidcellen veranderen de concentratie osmolyt in cellen op basis van de geaccumuleerde of vrijgekomen organische osmolyt, om zo het volume en de waterbalans van cellen dynamisch te handhaven.

Wanneer de externe hoge osmotische werkdruk, zoals uitdroging van de opperhuid of ultraviolette straling, veel uitstroom van osmotische stoffen in de huidcellen veroorzaakt, wat resulteert in apoptose van de buitenste huidcellen, kan de osmotische betaïne-stof het hele proces aanzienlijk remmen.

Betaïne wordt gebruikt in persoonlijke verzorgingsproducten als een organische penetrant om de penetratiebalans van cellen te behouden ten opzichte van de penetratie in de cuticula van de huid, om zo het vochtgehalte van het huidoppervlak te verbeteren. Het unieke hydraterende effect van betaïne onderscheidt de hydraterende eigenschappen ervan van die van gewone moisturizers.

02

Vergeleken met hyaluronzuurgel kan bietenextract, zelfs in lage concentraties, nog steeds een daadwerkelijk hydraterend effect op de lange termijn hebben.

Het Franse Vichy-fonteinproduct met diepe hydratatie van L'Oréal bevat dergelijke ingrediënten. De reclame voor "kraanwater" met diepe hydratatie beweert dat het product het diepgewortelde vocht van de huid kan aantrekken met minder water, om zo de oppervlaktehuid te stimuleren met voldoende water.