Het gebruik van antibiotica als groeibevorderaars in de veehouderij staat steeds meer onder publieke aandacht en kritiek. De ontwikkeling van resistentie van bacteriën tegen antibiotica en kruisresistentie van menselijke en dierlijke pathogenen in verband met subtherapeutisch en/of onjuist gebruik van antibiotica vormen de grootste zorgen.

In EU-landen is het gebruik van antibiotica ter bevordering van de dierlijke productie verboden. In de VS heeft het beleidsbepalende Huis van Afgevaardigden van de American Association tijdens haar jaarlijkse vergadering in juni een resolutie aangenomen waarin wordt aangedrongen op de geleidelijke afschaffing of uitbanning van "niet-therapeutisch" gebruik van antibiotica bij dieren. De maatregel heeft specifiek betrekking op antibiotica die ook aan mensen worden toegediend. De organisatie wil dat de overheid het overmatig gebruik van antibiotica in de veehouderij geleidelijk afschaft en de campagne van de organisatie om menselijke resistentie tegen levensreddende medicijnen te verminderen, uitbreidt. Het antibioticagebruik in de veehouderij wordt momenteel door de overheid beoordeeld en er worden maatregelen ontwikkeld om resistentie tegen geneesmiddelen te beheersen. In Canada wordt het gebruik van Carbadox momenteel beoordeeld door Health Canada en staat het mogelijk op een verbod. Het is daarom duidelijk dat het gebruik van antibiotica in de dierlijke productie steeds meer aan banden zal worden gelegd en dat alternatieven voor antibiotica als groeibevorderaar moeten worden onderzocht en geïmplementeerd.

Als gevolg hiervan wordt er voortdurend onderzoek gedaan naar alternatieven voor het vervangen van antibiotica. De onderzochte alternatieven variëren van kruiden, probiotica, prebiotica en organische zuren tot chemische supplementen en managementtools. Talrijke studies hebben aangetoond dat mierenzuur effectief is tegen pathogene bacteriën. In de praktijk is het gebruik ervan echter beperkt vanwege de problemen met de verwerking, sterke geur en corrosie van voerverwerkings- en voer- en drinkapparatuur. Om deze problemen te verhelpen, heeft kaliumdiformiaat (K-diformiaat) aandacht gekregen als alternatief voor mierenzuur, omdat het gemakkelijker te verwerken is dan zuiver zuur en effectief is gebleken in het verbeteren van de groeiprestaties van zowel gespeende als vleesvarkens. Een studie uitgevoerd door onderzoekers van de Landbouwuniversiteit van Noorwegen (J. Anim. Sci. 2000. 78:1875-1884) toonde aan dat voedingssupplementatie met kaliumdiformiaat in een concentratie van 0,6-1,2% de groeiprestaties, karkaskwaliteit en vleesveiligheid van vleesvarkens verbeterde zonder negatieve effecten op de sensorische kwaliteit van het varkensvlees. Er werd ook aangetoond dat in tegenstelling totkaliumdiformiaat Toevoeging van Ca/Na-formiaat had geen enkel effect op de groei en de karkaskwaliteit.

In deze studie werden in totaal drie experimenten uitgevoerd. In experiment één werden 72 varkens (23,1 kg begingewicht en 104,5 kg lichaamsgewicht) toegewezen aan drie dieetbehandelingen (controle, 0,85% Ca/Na-formiaat en 0,85% kaliumdiformiaat). De resultaten toonden aan dat het K-diformiaat-dieet de totale gemiddelde dagelijkse groei (ADG) verhoogde, maar geen effect had op de gemiddelde dagelijkse voeropname (ADFI) of de groei/voerverhouding (G/F). Het magere of vetgehalte van het karkas werd niet beïnvloed door kaliumdiformiaat of Ca/Na-formiaat.

In experiment twee werden 10 varkens (initieel lichaamsgewicht: 24,3 kg, uiteindelijk lichaamsgewicht: 85,1 kg) gebruikt om het effect van K-diformiaat op de prestaties en sensorische kwaliteit van varkensvlees te bestuderen. Alle varkens kregen een limietvoerregime en hetzelfde dieet, met uitzondering van de toevoeging van 0,8% K-diformiaat in de behandelde groep. De resultaten toonden aan dat het aanvullen van K-diformiaat aan het dieet de ADG en G/F verhoogde, maar geen effect had op de sensorische kwaliteit van het varkensvlees.

In experiment drie werden 96 varkens (initieel lichaamsgewicht: 27,1 kg, uiteindelijk lichaamsgewicht: 105 kg) toegewezen aan drie dieetbehandelingen, die respectievelijk 0, 0,6% en 1,2% K-diformiaat bevatten, om het effect van het aanvullen vanK-diformiaatin diëten op groeiprestaties, karkaseigenschappen en microflora van het maag-darmkanaal. De resultaten toonden aan dat suppletie met K-diformiaat in doseringen van 0,6% en 1,2% de groeiprestaties verbeterde, het vetgehalte verlaagde en het percentage mager vlees in het karkas verbeterde. Er werd vastgesteld dat de toevoeging van K-diformiaat het aantal coliformen in het maag-darmkanaal van de varkens verminderde, waardoor de veiligheid van het varkensvlees verbeterde.